Δείγμα ανασφάλειας και ευκαιρία για τον Χάσι

Ηταν ένα ματς στο οποίο ο Ολυμπιακός έψαχνε αντίδραση για τα τρία σερί αρνητικά αποτελέσματα. Επίσης ένα ματς το οποίο ο Ολυμπιακός το κέρδισε κατά βάση από τον αντίπαλο, το πέναλτι του Ζουμά και όχι από τη δική του αγωνιστική λειτουργία. Είχε τελικά λιγότερες τελικές από τον Αστέρα στην έδρα του και μάλλον λιγότερες καθαρές ευκαιρίες. Και στην προσπάθεια να κερδίσει το ματς, όχι ότι το κέρδισε από αυτό, τελικά είχε έναν προπονητή που στο δεύτερο ημίχρονο "κούμπωσε" το σύστημά του σε εκείνο του αντιπάλου.

Για εντός έδρας ματς του Ολυμπιακού απέναντι σε αντίπαλο της δυναμικής του Αστέρα και μάλιστα για έναν αγώνα Κυπέλλου περίπου αδιάφορο, αυτό δεν είναι απλά σπάνιο. Μάλλον είναι πρωτόγνωρο. Ο Ολυμπιακός δεν είναι καμωμένος για να αναζητά το σχηματισμό του αντιπάλου στο Καραϊσκάκη, ειδικά σε διοργανώσεις εντός συνόρων...

Σε όλο αυτό που συνέβη στον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Αστέρα ο Μπέσνικ Χάσι το πρώτο που είδε, τουλάχιστον αυτό προέταξε, ήταν "αρκετά θετικά στοιχεία". Ενώ στην πραγματικότητα υπήρχε ο Εμενλικε... και βλέπουμε. Αυτό είναι το πρώτο τόσο σοβαρό δείγμα ανασφάλειας του προπονητή. Λίγα λεπτά νωρίτερα το είχε δείξει και με τη "γλώσσα του σώματος". Οταν είχε δείξει εμφατικά την ανακούφισή του το δεύτερο γκολ με τρόπο που δεν ταίριαζε ούτε με τη σημασία του αγώνα ούτε με τη δυσκολία του αντιπάλου. Ταίριαζε, όμως, με τον τρόπο με τον οποίο πλέον, τις τελευταίες ημέρες, λειτουργεί το μυαλό του. Ψάχνοντας να βρει τρόπους να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Οταν, όμως, αυτό δεν γίνεται πια με τη δουλειά, αλλά με τα λόγια, κάτι δεν πάει καλά...

Ο Μπέσνικ Χάσι κάποια στιγμή λίγο πριν το 1-0 σκέφτηκε να παίξει με Εμενίκε, Μπεν, Τζούρτζεβιτς ταυτόχρονα. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα έκαναν τρία φορ μαζί στον αγωνιστικό χώρο, μπορεί και να έκαναν "παπάδες". Το έχουμε λίγο πολύ όλοι δει να συμβαίνει στις γειτονιές μας. Αλλά όταν παίζαμε χωρίς προπονητές και ανταγωνιζόμασταν ποιος θα βάλει τα περισσότερα. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να είναι μία φυσιολογική προπονητική σκέψη.

Ο τεχνικός του Ολυμπιακού, με λίγα λόγια, μοιάζει πλέον να μην γνωρίζει τόσο καλά την ομάδα του. Τουλάχιστον όχι τόσο καλά όσο την γνώριζε στους καλοκαιρινούς μήνες. Τότε που μπορεί να ήταν λιγότερο καιρό προπονητής της, αλλά την διαχειριζόταν πολύ καλύτερα και την οδήγησε στους ομίλους του Champions League. Ακούγεται παράδοξο, αλλά αν σκεφτεί κανείς πόσο άλλαξε ο Ολυμπιακός από τους αγώνες με Παρτιζάν και Ριέκα, δεν είναι και τόσο.

Ο Χάσι διαφορετική ομάδα έμαθε, προετοίμασε, σχεδίασε, ίσως και ήθελε, διαφορετική έχει πλέον. Με την Παρτιζάν την πρόκριση έδωσε ο Μπεν, που πλέον δεν είναι βασικός. Με την Ριέκα την "κλείδωσε" η επιλογή να παίξει ο Ρομαό στα χαφ, ο Οφόε "ψευτοδεκάρι", κάτι που πλέον δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή. Ο Χάσι, όμως, εκείνη την ομάδα είχε μάθει καλύτερα να διαχειρίζεται. Τώρα, στη νέα τάξη πραγμάτων, κάνει πράγματα από την αρχή. Και αυτό έχει κόστος, φυσιολογικό είναι, σε ποδόσφαιρο, σε αποτελέσματα και τελικά στον ίδιο.

Ακόμη κι έτσι, όμως, θα μπορούσε και ο ίδιος να λειτουργεί πολύ καλύτερα αν ένιωθε εμπιστοσύνη στη δουλειά του. Αυτή μπορεί να προκύψει είτε από τη διοίκηση είτε τουλάχιστον από τον ίδιο τον εαυτό του. Ο Χάσι δεν φαίνεται να έχει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Το δεύτερο μάλιστα, είναι χειρότερο και από το πρώτο. Υπάρχει περίπτωση αυτό να αλλάξει; Μόνο με αποτελέσματα. Και μόνο με μεγάλα αποτελέσματα. Με αυτή την έννοια, όσο και αν φαίνεται περίεργο, είναι τυχερός ο Χάσι που ακολουθούν οι αγώνες με την ΑΕΚ και την Γιουβέντους...